วันอังคารที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2553
ชีคร้ายลวงใจรัก
ซาตานทะเลทราย

“เมี่ยงมุก” หญิงสาวที่เพียบพร้อมทั้งรูปโฉมและชาติตระกูล แต่กลับต้องโดนลักตัวไปขายถึงประเทศ “อัลเซียร์” ดินแดนทะเลทรายที่ห่างไกล
เหตุเกิดจากครอบครัวของ “ผาณิต” ที่ต้องการจะมาเป็นแม่เลี้ยงและครองครองสมบัติของ “โมกข์” พ่อของเมี่ยงมุกเอง
“โอมาร์” นักธุรกิจ เจ้าของกิจการน้ำมันในประเทศอัลเซียร์ บังเอิญไปเจอเธอเข้าและต้องตกกะไดพลอยโจน ช่วยเธอให้รอดพ้นจากการตามล่าขององค์กรค้ามนุษย์ที่มีอิทธิพล
หลังจากช่วยเธอออกมาได้ เขาก็ไม่อยากที่จะสนใจเธอเท่าไรนัก เพราะคิดว่าเธอนั้นเป็นตัวซวย เลยกลั่นแกล้งใช้งานเธอต่างๆนานา
แต่เพราะความสดใสน่ารักของเมี่ยงมุกและความใกล้ชิดของทั้งสอง ทำให้หัวใจของคนทั้งคู่ เริ่มที่จะหวั่นไหวไปกับคนตรงหน้า และจะมีอุปสรรคใดมาเป็นบทพิสูจน์รักแท้ที่เกิดขึ้นอีกบ้างนะ....
อุบัติรักในเกลียวทราย
วันพฤหัสบดีที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2553
ดอกไม้กับก้อนหิน

เธอเหมือน…ดอกไม้กลีบบาง เอนไหวลู่ลม มีกลิ่นหอมรวยรื่น เขาเหมือน…ก้อนหิน แข็งกระด้าง เย็นชา ไร้ความอ่อนโยน อะไรนะที่ทำให้ทั้งสองรักกันได้ ในเมื่อแตกต่างกันเหลือเกิน หรือเพราะความแตกต่างนี้เอง ที่ทำให้ทั้งสองดึงดูดกันและกัน คงจะใช่…ระหว่างดอกไม้เบ่งบาน ส่งกลิ่นหอมนานในสายลมนั้น อาจมีก้อนหินซ่อนตัวอยู่บนดินใต้ต้นดอกไม้ เฝ้ามอง ดอมดมกลิ่นหอมรวยรื่นของดอกไม้เรื่อยมา ก้อนหิน ซึมซับความสดใสของดอกไม้มาแนบใจโดยไม่รู้ตัว และดอกไม้ก็ปลิดกลีบบางโปรยปรายลงมาอย่างปราณี ความรักก่อเกิดขึ้นตรงนั้น แนบชิดกันและกันเพราะสายลมไหว แบ่งปันบางอย่างระหว่างวัน และเจือฝันมีรักอุ่น ละมุนหัวใจ อาจเพราะความแตกต่าง วันหนึ่งดอกไม้…ร้องไห้ เพราะก้อนหินเย็นชาน่าใจหาย ดอกไม้มองไปรอบๆ ตัว ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม เพียงแต่มีสายฝนเทกระหน่ำ ดอกไม้เบ่งบาน…ชุ่มฉ่ำ แต่ทำไมก้อนหินเย็นชา…เหมือนว่าไม่รักกัน ดอกไม้…ร่ำไห้กับสายฝน… เพราะเข้าใจว่า ก้อนหินสิ้นรัก แท้จริงก้อนหินเพียงแต่... เหน็บหนาวกับสายฝน เท่านั้นเอง... ดอกไม้...ฉ่ำน้ำค้างเมื่อเช้า ก้อนหิน...เหน็บหนาวในคืนค่ำ เย็นชา...เงียบเฉย...ไร้ถ้อยคำ แต่เชื่อไหม...ทุกรอยใจจดจำ...กันและกัน
เขียนไว้บนผืนทราย

คนมี 2 คนเป็นเพื่อนซี้กัน
ต่างร่วมเดินทางทะเลทรายไปในระหว่างทางเกิดโต้เถียงขัดแย้งไม่เข้าใจกัน
เพื่อนคนหนึ่งพลั้งลงมือตบหน้าอีกฝ่าย
ฝ่ายถูกทำร้ายเจ็บปวดแต่ไม่เอ่ยวาจากลับเขียนลงบนผืนทรายว่า
วันนี้ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า"ทั้งสองยังคงเดินทางต่อ กระทั่งถึงแหล่งน้ำ
พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำชำระกายพลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้พื่อนอีกคนไม่รั้งรอ ข้าช่วยชีวิตคนรอดตาย ยังคงไม่เอ่ยวาจา กลับสลักลงไปใหญ่บนหิน
วันนี้ เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้"เพื่อน อีกคนไม่เข้าใจ ถามว่าเมื่อถูกฉันตบหน้า เธอเขียนลงทรายแล้วทำไมเมื่อครู่ ต้องสลักบนหินอีกคนยิ้มพรายกล่าวตอบ
เมื่อถูกทำร้ายเพื่อนรักเราควรเขียนมันทรายไว้บน
ซึ่งสายลมให้อภัยแห่งการ ...จะทำหน้าที่พัดผ่าน ... ลบล้างไม่เหลือแต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย ... บังเกิด
เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ
ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด ... ลบล้างทำลาย
วันอาทิตย์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2553
วันเสาร์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2553
เพลง ที่แห่งนี้
![]() | |||||||
| |||||||
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)