
เป็นเรื่องเล่าของอดีตคนรู้ใจที่จากกันไปด้วยความเข้าใจผิด แล้วบังเอิญเหลือเกิน ที่ได้กลับมาเจอะเจอกันใหม่ ในเวลาที่นางเอกของเรื่องมีแฟนใหม่ไปแล้ว และพระเอกของเรื่อง ก็มีความรักแวะเวียนมาทักทายสม่ำเสมอ การกลับมาพบกันอีกครั้งนี้ แม้จะไม่ต้องลุ้นนักว่าทั้งคู่จะกลับมาดีกันใหม่ได้หรือเปล่า (แหม...ก็มันพล็อตนิยายโรแมนติกอ่ะนะ) แต่ที่พอจะได้ลุ้นกัน คือเรื่องความเข้าใจผิดในหนหลังนั้น มันมีที่มาจากอะไร แล้วปมในอดีต (รวมถึงปัจจุบัน) มันจะถูกคลี่คลายไปได้หรือไม่ และอย่างไร
แม้พล็อตเรื่องจะดูซ้ำๆ คล้ายๆได้กลับไปอ่านครึ่งเล่มหลังของเรื่องสะพานอธิษฐาน (ของคุณกิ่งฉัตร) อีกรอบ แต่คุณวัสส์ วรา เขียนด้วยวิธีการเล่าเรื่องคนละแบบ แล้วก็ให้มิติของตัวละครได้ลึกดีค่ะ ทุกตัวละครมีนิสัยที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานที่มีเหตุผลรองรับ แล้วก็ดูเป็นมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาดี แม้กระทั่งตัวพระและนางของเรื่อง ก็มีการตัดสินใจอะไรผิดพลาดไปในหลายช่วงของชีวิตเหมือนกัน
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของผู้แต่งคนนี้ที่เราได้อ่านค่ะ แล้วก็ชื่นชอบในสำนวนการเขียนของผู้แต่ง ที่ใช้ภาษาได้สละสลวยดี บรรยายภาพได้ชัดเจน สวยงาม ออกแนวคล้ายๆภาษาของคุณสิริมา อภิจารินอยู่เหมือนกันนะ แต่ดูจะโรแมนติกมากกว่า แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ยังอดหงุดหงิดกับคำอยู่คำหนึ่งไม่ได้สิน่ะ ก็เจ้าคำว่า "ปรารมภ์" ของคุณวัสส์ วรา ที่เราว่ามันทำให้ประโยคที่มีคำนี้อยู่ มันดูแสนจะประหลาดแล้วก็ผิดที่ผิดทางยังไงก็ไม่รู้ แต่คุณวัสส์ วราก็ขยันใช้คำนี้ซะจริง หยั่งกับว่าจะใช้ศัพท์คำนี้ให้เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของตัวเองยังไงก็ไม่รู้แฮะ